Interdyscyplinarna nauka, zajmująca się przystosowaniem narzędzi, maszyn, środowiska oraz warunków pracy do autonomicznych i psychofizycznych cech i możliwości człowieka, a także do jego potrzeb i oczekiwań. Celem ergonomii jest zapewnienie człowiekowi możliwości sprawnego, wydajnego i bezpieczne wykonanie pracy, przy stosunkowo niskim koszcie biologicznym. W ergonomii dochodzi do współdziałania i uzupełniania się wielu dyscyplin nauki, które najogólniej można podzielić na dwie grupy: nauki społeczno-medyczne oraz techniczno-ekonomiczno-organizacyjne. Pierwsze z nich badają i przystosowują element ludzki, drugie element techniczny. Najważniejsze dyscypliny kształtujące dorobek współczesnej ergonomii to: fizjologia pracy, medycyna pracy psychologia pracy, antropologia, pedagogika pracy, socjologia pracy, nauki techniczne, organizacja pracy, ochrona środowiska, bionika, estetyka.
Wyróżnia się:
Ergonomię korekcyjną, która zajmuje się analizą już istniejących stanowisk pracy z punktu widzenia dostosowania ich do psychofizycznych możliwości człowieka oraz formułowaniem zaleceń mających na celu polepszenie warunków pracy, zmniejszenie istniejących obciążeń oraz poprawą wydajności i jakości pracy.
Ergonomię koncepcyjną, której celem jest takie projektowanie narzędzi, urządzeń, maszyn, obiektów, aby spełniały one podstawowe wymagania ergonomii.