pozwala na porównanie 43 wskaźników w następujących obszarach
Efektywny pion personalny – co to oznacza?
Pomocne na drodze do ustalenia, czy nasz dział personalny jest efektywny, mogą być wskazówki opracowane przez Yeung i Berman (1997), którzy w artykule Adding value through human resources: Reorienting human resource measurement to drive business performance opisują kompleksowy model analizy efektywności działu HR. Yeung i Berman proponują następujące kluczowe etapy wyznaczania efektywności działu personalnego:
1. Określ kluczowe kryteria sukcesu – warunki niezbędne do odniesienia przez przedsiębiorstwo sukcesu na rynku.
Pytanie, na które należy sobie odpowiedzieć na tym etapie:
- Co daje lub dawałoby nam przewagę nad konkurencją?
- Co może zagrozić rozwojowi biznesu w najbliższej przyszłości, czego unikać?
- Jakich zasobów potrzebujemy, by firma odniosła sukces?
2. Określ, w jaki sposób praca działu HR może przyczynić się do stworzenia warunków niezbędnych do odniesienia przez przedsiębiorstwo sukcesu na rynku
Pytania, na które należy sobie odpowiedzieć na tym etapie:
- W jaki sposób praca działu HR może przyczynić się do stworzenia warunków niezbędnych do odniesienia sukcesu przedsiębiorstwa wyodrębnionych w punkcie 1?
- W jaki sposób praca działu HR może zwiększyć konkurencyjność przedsiębiorstwa?
- Jaką unikalną wartość może wypracować dział HR dla firmy: innowacyjność, jakość obsługi, szybkość pracy, akumulację wiedzy, zadowolenie pracowników, zadowolenie klientów?
3. Stworzenie wskaźników, które pokażą wkład działu HR w tworzenie warunków sukcesu.
Pytania, na które należy sobie odpowiedzieć na tym etapie:
- Po czym poznam, że dział HR realizuje swoje zobowiązania?
- Jak odróżnię dobrą pracę działu HR od złej pracy?
- Czy moje oceny opierają się na obiektywnych wskaźnikach?
- Na ile oceny wartości wskaźników są zaburzone przekonaniami i sympatiami decydentów?
Zdaniem Yeung i Berman (1997), wskaźniki obrazujące efektywność pracy działów HR, można podzielić na trzy kategorie: wewnętrzne wskaźniki operacyjne, wewnętrzne wskaźniki strategiczne oraz zewnętrze wskaźniki strategiczne.

Bibliografia
Cohen-Charash Y., Spector P. E. (2001), The role of justice in organizations: A meta-analysis, Organizational Behavior and Human Decision Processes, nr 86(2), s. 278–321. http://doi.org/10.1006/obhd.2001.2958
Deci E. L. (1973), Paying people doesn’t always work the way you expect it to, Human Resource Management, nr 12, s. 28–32. http://doi.org/10.1002/hrm.3930120205
Garbers Y., Konradt U. (2014), The effect of financial incentives on performance: A quantitative review of individual and team-based financial incentives, Journal of Occupational and Organizational Psychology, nr 87(1), s. 102–137. http://doi.org/10.1111/joop.12039
Rodriguez-Rodriguez R., Alfaro Saiz J. J., Ortiz Bas A., Carot J. M., Jabaloyes J. M. (2010), Building internal business scenarios based on real data from a performance measurement system, Technological Forecasting and Social Change, nr 77(1), s. 50–62. http://doi.org/10.1016/j.techfore.2009.07.006
Rogers E. W., Wright P. M. (1998), Measuring organizational performance in strategic human resource management: Problems and prospects (CAHRS Working Paper #98-09), Ithaca, NY: Cornell University, School of Industrial and Labor Relations, Center for Advanced Human Resource Studies.
Rousseau D. M. (2006), Is there such a thing as “evidence-based management”?, Academy of Management Review, nr 31(2), s. 256–269. http://doi.org/10.5465/AMR.2006.20208679
Rousseau D. M., Barends E. G. R. (2011), Becoming an evidence-based HR practitioner, Human Resource Management Journal, nr 21(3), s. 221–235. http://doi.org/10.1111/j.1748-8583.2011.00173.x
Yeung A. K., Berman B. (1997), Adding value through human resources: Reorienting human resource measurement to drive business performance, Human Resource Management, nr 36(3), s. 321–335. http://doi.org/10.1002/(SICI)1099-050X(199723)36:3<321::AID-HRM4>3.0.CO;2-Y