Jak można wytłumaczyć angielskie słowo underemployment? Według definicji Eurostatu jest to podejmowanie zatrudnienia na niepełny etat niedobrowolnie, w sytuacji niemożności znalezienia pełnowymiarowego zajęcia. Osoby zasilające grupę niskozatrudnionych (ang. underemployed) mają potrzebę pracy w pełnym wymiarze godzin tak, aby w większym stopniu wykorzystać swój potencjał, posiadane kwalifikacje i umiejętności.
W 2012 roku w Unii Europejskiej ponad 21% wszystkich osób pracujących w niepełnym wymiarze godzin nie było zadowolonych z tego faktu. Należeli, zgodnie z definicją Eurostatu, do grupy niskozatrudnionych (ang. underemployed). Największy udział osób, które pracowały w niepełnym wymiarze, mimo tego iż chciałyby pracować więcej, odnotowano w Grecji (66%), Hiszpanii (55%), na Łotwie (53%) oraz Cyprze (50%). Z drugiej strony zestawienia, z najmniejszym odsetkiem niezadowolonych z pracy na niepełny etat znalazły się Holandia (3%), Estonia (8%) oraz Czechy (10%). W Polsce udział niskozatrudnionych w całkowitej liczbie niepełnoetatowców wyniósł 28,5%.
Warto zauważyć, że udział tzw. niskozatrudnionych w całkowitej liczbie niepełnoetatowców często jest powiązany z popularnością pracy na część etatu w danym kraju. Przykładowo w Holandii, w której niemal połowa zatrudnionych pracuje w niepełnym wymiarze godzin, odnotowuje się bardzo mały udział niskozatrudnionych. Oznacza to, że w kraju tym pracę w niepełnym wymiarze godzin pracownicy podejmują z własnej, nieprzymuszonej woli. Lubią tę formę zatrudnienia i nie chcą jej zmieniać.
Z drugiej strony w Grecji, gdzie praca na niepełny etat jest mało popularna, osoby, które w ten sposób zarobkują robią to z przymusu, a nie z własnej woli. Bycie „niepełnoetatowcem” w tym kraju nie jest po prostu pożądane. Większość osób, zgodnie z obowiązującymi wzorcami preferuje pracę na pełny etat.
