pozwala na porównanie 43 wskaźników w następujących obszarach
Formy dyskryminacji w miejscu pracy
Dwa wymiary dyskryminacji
Polskie przepisy – zgodnie z regulacjami unijnymi – wyróżniają dwa rodzaje nierównego traktowania pracowników: dyskryminację bezpośrednią i pośrednią.
Zatrudniona – lub ubiegająca się o pracę osoba – może być dyskryminowana bezpośrednio, ze względu na takie cechy jak:
- płeć,
- wiek,
- niepełnosprawność,
- rasa,
- religia,
- narodowość,
- przekonania polityczne,
- przynależność związkowa,
- pochodzenie etniczne,
- wyznanie,
- orientacja seksualna,
- zatrudnienie na czas określony lub nieokreślony,
- zatrudnienie w pełnym lub niepełnym wymiarze godzin.
Równe traktowanie pracowników odnosi się nie tylko do warunków zatrudnienia (jak wynagrodzenie czy wyposażenie stanowiska pracy), ale dotyczy również nawiązania i rozwiązania stosunku pracy, awansowania oraz dostępu do szkoleń w celu podnoszenia kwalifikacji zawodowych. Dyskryminacja bezpośrednia może na przykład objawiać się poprzez zaznaczenie w ofercie pracy, iż kierowana jest ona wyłącznie do mężczyzn poniżej 40 roku życia. Dyskryminowany jest pracownik, któremu odmawia się awansu, ponieważ jest muzułmaninem, dotknięta kalectwem osoba zarabiająca mniej niż pełnosprawny pracownik zatrudniony na analogicznym stanowisku czy zwolniony homoseksualista, który stracił pracę, gdy przełożony dowiedział się o jego orientacji seksualnej.

Bibliografia
Ustawa z dnia 21 listopada 2008 r. o zmianie ustawy Kodeks Pracy (Dz. U. z dnia 18 grudnia 2008 r. Nr 223, poz. 1460)
Państwowa Inspekcja Pracy, http://www.pip.gov.pl
http://www.bankier.pl
http://www.e-gospodarka.pl
http://www.gazetaprawna.pl
http://www.infor.pl
http://www.money.pl
http://www.rp.pl
http://www.wyborcza.pl