Bioenergoterapeuta – specjalista medycyny niekonwencjonalnej

Gabinety homeopatów, zielarzy, kręgarzy, refleksologów, specjalistów od akupunktury i medycyny naturalnej odwiedza liczna grupa klientów. Choć zdania na temat niekonwencjonalnych metod uzdrawiania są podzielone, to rynek tych usług nadal prężnie się rozwija. Najsilniejszą pozycję wypracowali sobie bioenergoterapeuci, którzy są najlepiej rozpoznawalnymi specjalistami w branży i już w 1995 roku zostali ujęci w Klasyfikacji zawodów i specjalności przygotowanej na potrzeby rynku pracy przez Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej.

Obowiązki zawodowe bioenergoterapeutów

Podstawowym założeniem bioenergoterapii jest występowanie biologicznej energii, której przepływ w ludzkim organizmie może być wyczuwany i interpretowany przez wyszkolone osoby dysponujące pewnymi wrodzonymi predyspozycjami. Równocześnie osoby takie potrafią za pomocą własnej energii wpływać na gospodarkę bioenergetyczną innych i wspomagać prawidłowe funkcjonowanie oraz odporność pacjenta. Autorem pierwszej oficjalnej definicji bioenergoterapeuty, dzięki której zawód ten w 1995 roku został wpisany do Klasyfikacji zawodów i specjalności jest Jan Mackiewicz. Zgodnie z definicją bioenergoterapeuta: rozpoznaje zaburzenia bioenergetyczne organizmu, eliminuje je, przywracając swobodę przepływów bioenergii między poszczególnymi jej poziomami i warstwami aury oraz organami lub ich grupami w celu zharmonizowania i zoptymalizowania ilościowych i jakościowych stanów bioenergii i jej wymiany z otoczeniem.

Istotą zawodu bioenergoterapeuty jest więc nie tylko wspomaganie dobrostanu pacjenta i wzmacnianie organizmu na poziomie bioenergetycznym, ale również rozpoznawanie anomalii oraz zaburzeń. Częstymi problemami zdrowotnymi zgłaszanymi przez pacjentów są migreny, uczucie ciągłego zmęczenia czy nadciśnienie, choć bioenergoterapeuci równie często pomagają w walce z nowotworami lub bezpłodnością. Z ich usług korzystają również pacjenci cierpiący na reumatoidalne zapalenie stawów, stwardnienie rozsiane, depresję, a nawet autyzm. Wykonywane zabiegi są zazwyczaj uzupełnieniem dla tradycyjnej terapii i stanowią dodatkowe wsparcie dla organizmu klienta. Najnowsza Klasyfikacja zawodów i specjalności kładzie silny nacisk na konieczność łączenia terapii bioenergoterapeutycznych i tradycyjnych. Także na stronie internetowej Polskiego Stowarzyszenia Bioterapeutów można przeczytać, że terapie naturalne stosuje się jako uzupełnienie konwencjonalnego leczenia i choć nie mogą one zastąpić tradycyjnej terapii, ich stosowanie poprawia komfort życia pacjenta. Szczegółowe zadania zawodowe bioenergoterapeutów w zakresie diagnozowania i leczenia schorzeń przedstawia tabela 1.



Do zadań zawodowych bioenergoterapeutów zalicza się również konsultowanie niektórych przypadków z lekarzem bądź innym specjalistą, jak również prowadzenie ewidencji klientów oraz kartotek indywidualnych.

Zdobywanie uprawnień i kształcenie

Zawód bioenergoterapeuty jest zawodem rzemieślniczym podległym Związkowi Rzemiosła Polskiego. Oznacza to, że dyplomowany bioenergoterapeuta to osoba, która zdała egzamin czeladniczy bądź mistrzowski organizowany przez Izbę Rzemieślniczą. Uzyskanie tytułu czeladnika i mistrza potwierdza wiedzę i kwalifikację bioenergoterapeuty, a świadectwo ma wagę dokumentu państwowego. Szczegółowe informacje związane z egzaminami dostępne są na stronach poszczególnych Izb Rzemieślniczych.

Bioenergoterapeuci gromadzą się również w ramach cechu. Zgodnie z informacjami zawartymi na stronie internetowej Związku, do głównych zadań cechów należy: prowadzenie działalności społeczno-oświatowej, kulturalnej i gospodarczej na rzecz członków, integracja i podtrzymywanie więzi środowiskowych oraz promowanie etyki zawodowej. Polski Cech Bioenergoterapeutów prowadzi kursy i szkolenia oraz organizuje wykłady z zakresu bioenergoterapii i medycyny naturalnej. Na swojej stronie internetowej zamieszcza również najnowsze informacje i publikacje dotyczące tej branży.

Nie ma prawnie ustanowionych wymogów, jakie spełniać musi kandydat starający się o przystąpienie do bioenergoterapeutycznych egzaminów rzemieślniczych. Ryszard Roman Ulman, członek czeladniczo-mistrzowskich Komisji Egzaminacyjnych w Krakowie, Katowicach i Warszawie informuje, iż w związku z brakiem jasnych przepisów w tym zakresie Izby starają się wprowadzić własne wymogi, które powinny być przestrzegane w trakcie weryfikacji kandydatów do egzaminu. Podstawą jest ukończenie kursu zawodowego z zakresu bioenergoterapii oraz trzyletni staż pracy w przypadku egzaminu czeladniczego i pięcioletni przy ubieganiu się o tytuł mistrzowski. Dodatkowo często sprawdzane są rekomendacje kandydata i opinie wystawiane przez pacjentów. Kursy zawodowe organizowane są przez najbardziej doświadczonych bioenergoterapeutów w kraju. Są to osoby, które posiadają tytuł mistrza bioenergoterapii i wieloletnią praktykę zawodową. Organizacją szkoleń zajmują się również niektóre niepubliczne ośrodki szkoleniowe. Aby upewnić się, że kurs w sposób rzetelny przygotowuje do egzaminu, należy dokładnie sprawdzić kwalifikacje wykładowców, czas trwania i program kursu oraz wydanie akredytacji przez Ministerstwo Edukacji Narodowej. – Najwłaściwszą ścieżką kariery dla osoby, która zawodowo chce zajmować się bioenergoterapią jest ukończenie kursu zawodowego, rozpoczęcie działalności pod patronatem doświadczonego kolegi, a następnie zdanie egzaminu czeladniczego przed Komisją Izby Rzemieślniczej. Zapewnia to bezpieczeństwo pacjentom, jak i samemu terapeucie – twierdzi Ryszard Ulman, dyplomowany mistrz bioenergoterapii.

Kwestia profesjonalnego i jasno sprecyzowanego systemu szkoleń i nadawania uprawnień jest zdaniem większości profesjonalistów kluczowa dla rozwoju tej branży. Obecnie istnieje możliwość zarejestrowania działalności gospodarczej z zakresu bioenergoterapii bez ukończenia kursów, zdania egzaminów czy wykupienia ubezpieczeń. Rzemieślniczy charakter zawodu powoduje, że jest on słabiej kontrolowany niż zawód lekarza, a cech nie może zażądać zamknięcia działalności gospodarczej osoby, która nie posiada stosownego przygotowania zawodowego. W związku z tym dochodzi do nadużyć i prowadzenia terapii przez osoby słabo przygotowane. Na ten stan dodatkowy wpływ ma niewielka wiedza klientów, którzy często nie pytają o świadectwa państwowe potwierdzające kwalifikacje wybranego terapeuty i nie wiedzą, że oddają się w ręce pasjonata-amatora. Zdaniem wielu specjalistów czynniki te są podstawową przyczyną, dla której profesja ta budzi wiele kontrowersji i nie cieszy się wysokim zaufaniem społecznym.

Predyspozycje

Większość bioenergoterapeutów uważa, że do wykonywania tego zawodu konieczne są pewne wrodzone predyspozycje energetyczne. Na kursach zawodowych można nauczyć się kontroli energii i interpretacji sygnałów z ciała pacjenta, jednak tylko osoba obdarzona dużymi możliwościami energetycznym ma szansę pozytywnie wpłynąć na stan zdrowia klienta, nie narażając się przy tym na zaburzenie własnej gospodarki energetycznej. Z tego powodu część bioenergoterapeutów organizujących kursy zawodowe dokonuje wstępnej selekcji osób pragnących uczestniczyć w szkoleniu, przyjmując tylko tych kandydatów, których wrodzone możliwości są wystarczające dla pracy w tym zawodzie. Ryszard Ulman, mistrz bioenergoterapii, trener psychobioenergetyki i prezes Polskiego Stowarzyszenia Bioterapeutów, Uzdrawiaczy i Radiestetów stwierdza: – W tym zawodzie najważniejszą rolę odgrywa predyspozycja bioenergetyczna. Wynika ona ze specyfiki organizmu niektórych osób i przejawia się w zdolności do eksterioryzacji bioenergii własnej do innych organizmów. Dotychczasowe badania prowadzone w wielu ośrodkach naukowych pozwalają przypuszczać, że jest to szczególna zdolność psychofizyczna warunkowana przez szczególne stany przemiany metabolicznej i działania systemu przewodnictwa neuronowego u człowieka. Wiąże się to również ze swoistym nadmiarem bioenergii własnej u bioenergoterapeuty. W trakcie kursów można nauczyć się technik przekazywania bioenergii, ale nie kreowania jej u osób niepredestynowanych do takiego procesu.

Miejsca pracy i formy zatrudnienia

Zdecydowana większość bioenergoterapeutów zakłada działalność gospodarczą i otwiera własny gabinet, w którym przyjmuje pacjentów w sposób zbliżony do tradycyjnych wizyt lekarskich. Pewna część profesjonalistów ma szansę na przyjmowanie dodatkowych zleceń, a nawet znalezienie stałego zatrudnienia w centrach medycyny naturalnej pojawiających się w większych miastach Polski. Dodatkowo niektórzy bioenergoterapeuci świadczą swoje usługi w domach klientów, zazwyczaj w przypadkach, w których jest to uzasadnione trudnościami z poruszaniem się pacjenta, bądź bardzo złym stanem zdrowia chorego.

Popularność

Trudno o jednoznaczne dane dotyczące popularności usług bioenergoterapeutów. Ilość zleceń w tej branży jest bowiem ściśle uzależniona od renomy danego specjalisty. Istnieje grupa bioenergoterapeutów, których terminarze są przepełnione, zdarzają się jednak i tacy, do których pacjenci zgłaszają się tylko sporadycznie. Na rynku usług związanych z medycyną naturalną szczególnie ważne jest polecenie specjalisty przez zadowolonych pacjentów. Jest to podstawowa forma reklamy i kluczowy czynnik decydujący o ilości klientów. Zdaniem Ryszarda Ulmana bioenergoterapeuta z uprawnieniami może przyjąć od kilku do kilkudziesięciu pacjentów tygodniowo, a na wizyty należy umawiać się z co najmniej kilkudniowym wyprzedzeniem. Do ogólnych czynników wpływających na popyt na usługi bioenergoterapeutyczne zalicza zaostrzającą się konkurencję, w tym ze strony amatorów, kryzys gospodarczy oraz negatywne stanowisko środowisk kościelnych dotyczące tego typu terapii. Niestety, wszystkie te czynniki wpływają negatywnie na zainteresowanie bioenergoterapią i specjaliści nie mogą liczyć na popyt zbliżony do tego z lat dziewięćdziesiątych, kiedy bioenergoterapia cieszyła się największą popularnością. Istnieją jednak optymistyczne prognozy zakładające wzrost zainteresowania gabinetów lekarskich współpracą z bioenergoterapeutami. Oczywiście na nawiązanie takiej współpracy mogą liczyć jedynie doświadczeni profesjonaliści o potwierdzonych państwowymi egzaminami kwalifikacjach.

Zarobki

Zarobki bioenergoterapeuty uzależnione są od jego renomy i ilości klientów odwiedzających gabinet. Opłaty pobierane są zazwyczaj za konkretne zabiegi, które różnią się między sobą złożonością czynności oraz czasem wykonywania. Wizyta u bioenergoterapeuty trwa najczęściej godzinę – jest to czas potrzebny dla wykonania standardowego zabiegu, który zgodnie z cennikiem większości specjalistów kosztuje nie więcej niż 100 PLN. Zdecydowana większość bioenergoterapeutów uzupełnia swoje kwalifikacje, kończąc kursy z zakresu pokrewnych bioenergoterapii dziedzin medycyny naturalnej. Dzięki temu mogą oni oferować droższe, nawet dwugodzinne zabiegi, z wykorzystaniem dodatkowych technik. Najtańsze usługi koncentrują się na usunięciu bólu bądź zminimalizowaniu zakłóceń w konkretnej części ciała pacjenta. Trwają one około 30 minut, a ich koszt wynosi zazwyczaj 60 PLN. Dodatkowym zarobkiem najlepszych bioenergoterapeutów są opłaty za prowadzone przez nich wykłady i szkolenia.

Zakończenie

Wiedza Polaków na temat bioenergoterapii jest nadal niewielka, mimo to istnieje grupa pacjentów, która wykazuje się coraz większym zrozumieniem zasad, możliwości i ograniczeń tego typu terapii. Wielu z nich pyta o kwalifikacje wybranego specjalisty. Większa dociekliwość pacjentów może okazać się jednym z czynników mających pozytywny wpływ na rozwój bioenergoterapii w Polsce. Stawianie przez klientów coraz wyższych wymagań dotyczących szkolenia bioenergoterapeutów powinno skutecznie ograniczyć działalność osób bez uprawnień i pozytywnie wpłynąć na profesjonalizację tego rynku. Również środowisko lekarskie coraz rzadziej sprzeciwia się korzystaniu z takich usług, pod warunkiem niezaprzestawania terapii tradycyjnej oraz potwierdzenia kwalifikacji bioenergoterapeuty. Być może wpłynie to na poprawę opinii o medycynie naturalnej i stworzy lepszy klimat dla rozwoju rynku profesjonalnych usług bioenergoterapeutycznych.