Pojęcie „bezrobotny” wywołuje wśród Polaków szereg negatywnych skojarzeń: leniwy, niezaradny, słabo wykształcony, niepotrafiący przystosować się do aktualnej sytuacji na rynku pracy. Czy tego typu stereotyp utrzymuje się w konfrontacji ze statystykami? Kim tak naprawdę jest polski bezrobotny?
Jak wynika z danych GUS, w IV kwartale 2008 roku bez pracy pozostawały głównie osoby młode, w wieku 20-24 lata (23% badanych) oraz mieszkańcy miast (64%). Charakterystyczną cechą polskiego bezrobotnego było również niskie wykształcenie. Najwięcej osób pozostających poza rynkiem pracy ukończyło zasadnicze szkoły zawodowe (31,28%). Znacznie mniejszą grupę stanowili badani z wykształceniem średnim (23,05%) oraz wyższym (12,48%).
Ponad 24% badanych bezrobotnych pracowało uprzednio w przemyśle, a 21% w handlu. Wśród osób najbardziej narażonych na pozostawanie bez pracy znaleźli się robotnicy przemysłowi i rzemieślnicy, sprzedawcy oraz pracownicy przy pracach prostych. Przeciętny okres poszukiwania pracy przez bezrobotnych wyniósł 11 miesięcy. Najdłużej zatrudnienia szukały osoby w wieku 45-54 lata (16,5 miesiąca), bezrobotni, którzy powracali do pracy po przerwie (14,5 miesiąca) oraz kobiety (12,1 miesięcy),
Aktywność polskich bezrobotnych pozostawia jednak wiele do życzenia. Jak wynika z raportu CBOS, w marcu 2009 roku tylko 62% bezrobotnych poszukiwało pracy, z czego 59% było gotowych ją podjąć szybko. 71% Polaków w celu zdobycia pracy było skłonnych się przekwalifikować. Mniej niż 1/3 wybrałaby takie możliwości jak: skorzystanie z przyznawanych przez UP pieniędzy na założenie własnej firmy, zmiana miejsca zamieszkania w celu znalezienia pracy czy podjęcie pracy zagranicą. Mobilność przestrzenna to jedno z licznych wyzwań, z jakimi muszą zmierzyć się osoby bezrobotne.
Jak wygląda społeczno-demograficzny profil polskiego bezrobotnego? Gdzie uprzednio pracowały osoby pozostające bez pracy? Z jakimi dylematami muszą się teraz zmierzyć? Odpowiedzi na te pytania znajdą Państwo w artykule „
Kim jest polski bezrobotny?”.
