Umowa o pracę, w której zawarto informację o terminie jej rozwiązania. Termin ten może być określony poprzez datę lub wskazanie konkretnej sytuacji – wykonanie zadania, powrót osoby zastępowanej. Przepisy nie definiują maksymalnej długości okresu, na jaki można zawrzeć umowę na czas określony. Pracownik może być zatrudniony terminowo nawet przez okres kilku lat, pod warunkiem, że uzasadnia to charakter wykonywanej przez niego pracy. Kodeks Pracy przewiduje natomiast limit nawiązywania kolejnych umów z jednym pracownikiem. Zawarcie trzeciej z umowy na czas określony jest równoznaczne w skutkach prawnych z zawarciem umowy o pracę na czas nieokreślony, o ile przerwa między rozwiązaniem poprzedniej a nawiązaniem kolejnej umowy o pracę nie przekroczyła 1 miesiąca. Do limitu ilości umów podpisanych na czas określony nie zalicza się umowy na okres próbny. Zasady mówiącej o tym, że trzecia umowa na czas określony przekształca się w bezterminową, nie stosuje się również, w przypadku kiedy pracownika zatrudniono na zastępstwo. Umowy na czas określony krótszy niż 6 miesięcy nie wolno wypowiedzieć. Wcześniejsze jej rozwiązanie może nastąpić jedynie za porozumieniem stron lub w trybie natychmiastowym - „dyscyplinarnym”. Dłuższą niż półroczną umowę można wypowiedzieć tylko w sytuacji, kiedy zapisano w niej taką możliwość. Okres wypowiedzenia wynosi 2 tygodnie, a żadna ze stron nie musi podawać przyczyny wypowiedzenia. Umowa na czas określony rozwiązuje się automatycznie wraz z upływem okresu, na jaki została zawarta.
