Kraje Unii Europejskiej nie są typowym celem migracji dla wysoko wykwalifikowanych cudzoziemców. W ogólnej liczbie wszystkich osób zatrudnionych na obszarze Wspólnoty odsetek wykształconych pracowników pochodzących z krajów trzecich wynosi 1,72%. To zdecydowanie mniej niż w państwach tradycyjnie cieszących się popularnością wśród cudzoziemców - Stanach Zjednoczonych i Kanadzie. Tam udział wykwalifikowanych imigrantów w rynku pracy kształtuje się odpowiednio na poziomie 3,2% oraz 7,3%. Wykształceni cudzoziemcy chętnie podejmują pracę również w Szwajcarii (5,3% w ogólnej liczbie zatrudnionych). Zaś zdecydowanie najpopularniejszych celem migracji specjalistów jest Australia. W kraju tym co dziesiąty pracownik jest wykształconym, posiadającym wysokie kwalifikacje imigrantem.
Unia Europejska przyciąga wprawdzie cudzoziemców, ale głównie tych niewykwalifikowanych. Struktura migracji pod względem posiadanych kwalifikacji jest dla Wspólnoty bardzo niekorzystna. Dobrym przykładem są imigranci z rejonu określanego jako Maghreb - obszar w północno-zachodniej Afryce obejmujący Tunezję, Maroko oraz Algierię. Unię Europejską jako cel migracji wybiera aż 87% niewykwalifikowanych i jedynie 5,5% wykwalifikowanych pracowników pochodzących z tych krajów.
Unia Europejska jest mało atrakcyjna dla wykształconych cudzoziemców przede wszystkim z powodu niejednolitych przepisów dotyczących zatrudnienia imigrantów. Obecnie w każdym z 27 państw członkowskich istnieją odrębne regulacje dotyczące zatrudniania pracowników pochodzących z państw trzecich. Różnorodność przepisów utrudnia nie tylko podjęcie zatrudnienia, ale również swobodne przemieszczanie się na obszarze UE. Aby zachęcić specjalistów do podejmowanie pracy na terenie Wspólnoty, konieczna jest unifikacja procedur. Ujednolicenie przepisów i formalności dotyczących zatrudnienia imigrantów jest jednym z celów Niebieskiej Karty – będącego w fazie projektu dokumentu, wzorowanego na amerykańskiej Zielonej Karcie.
