Style kierowania – czy istnieje jedna droga, by zostać liderem?

Menedżer to osoba, która wyznacza zadania, stymuluje ludzi i wykorzystuje ich wiedzę tak, by osiągać cele ważne dla organizacji. Do obowiązków lidera należy więc opracowanie planu działań i metod kontroli, a także wspieranie rozwoju pracowników i integracji zespołu. Poziom emocjonalnego wsparcia, zakres danej pracownikom swobody i możliwości decydowania o pracy własnej i zespołu wiąże się ze stylem kierowania menedżera. Wybór technik i zasad oddziaływania na zespół ma zaś silny wpływ na rozwój i efektywność grupy.

Styl kierowania – definicja

Kierowanie to wszystkie działania podejmowane dla osiągnięcia celów firmy poprzez wykorzystanie dostępnych zasobów przedsiębiorstwa, w tym organizowanie, planowanie i kontrolowanie pracy podwładnych. Styl kierowania to zaś względnie stały sposób, w jaki menedżer oddziałuje na podwładnych w celu skoordynowania ich działań i podnoszenia efektywności. Są to więc techniki sprawowania władzy, w skład których wchodzą metody komunikowania, kontrolowania i delegowania oraz typ nawiązywanych relacji. Styl kierowniczy wpływa na:

• udział podwładnych w podejmowaniu decyzji, dopuszczanie ich pomysłów i sugestii;
  
• metody pracy: od ściśle skoncentrowanych na wykonywaniu przydzielonych zespołowi zadań po techniki nastawione na rozwój osobisty poszczególnych pracowników;
  
• poziom kontroli: od szczegółowej i bieżącej do ogólnej związanej z zakończeniem prac nad większymi projektami;
  
• atmosferę i kontakt emocjonalny przełożonego z podwładnymi.

Wybierany przez menedżera styl kierowniczy wynika zazwyczaj z jego przekonań dotyczących skutecznych metod zarządzania oraz predyspozycji osobowościowych do danych zachowań. Równocześnie styl ten jest modyfikowany przez grupę pracowniczą. Ważne są osobowość, wiedza i kompetencje poszczególnych jednostek oraz specyfika pracy w danym oddziale i odgórne reguły zarządzania obowiązujące w całej firmie.

Podział stylów kierowania

Przez ostatnie kilkadziesiąt lat ogromna rzesza naukowców i praktyków zajmowała się badaniami z obszaru stylów kierowania. Doprowadziło to do powstania wielu teorii i klasyfikacji. Współcześnie najbardziej podstawowy podział stylów kierowania dzieli zachowania menedżerskie na dwie grupy. W pierwszej nacisk kładziony jest na produkcję, a zespół pracowniczy jest tu zobligowany do wykonywania ściśle ustalonych i narzucanych przez kierownictwo zadań. W drugiej głównym celem menedżera jest rozwój personelu i wspieranie jego potencjału. Tak więc kierowanie zorientowane na zadania skupia się na nadzorze podwładnych, tak aby wywiązywali się oni z obowiązków. Kierownik ustala plan, czuwa nad organizacją i harmonijnością pracy. Menedżer zorientowany na pracowników zachęca zaś do większej samodzielności i podejmowania decyzji. Produkcja jest tu więc zależna od aktywizacji personelu. Menedżer podejmuje też trud budowania dobrych relacji w zespole.